بار دیگر در مدینه ، می نوازد آشنا

می رسد مولود پاکی ، از حریم کبریا

باقرالعلم و محمد نام و بوجعفر بود

شهر پاکی و صداقت ، برج و بارویش سخا

افتخار شیعیان ، در علم و ایمان و عمل

هر چه گویم مجتمع ، گنجینه ی فخر و رضا    

آیتٍ حق و نشان زهد و تقوا و کرم

اعتبار علم حق ، در درس استاد حیا

عاشقان خُرم که معشوقی چو او دارند و بس

هلهله ، پاکوبی و شادی و در شور و نوا

شد صفر فاخر که در او آمده فخر جهان  

با توسل بر درش محفوظی از شر و بلا

پادشاهی کز سخا شد چشمه سار تشنگان     

تا بنوشد از برش این خیل عشاق ولا

گر دلت گردیده بیمار گناه و بی کسی      

همچنان مقبل بزن دستی بر این دارالشفا

شاکی از بختت مشو بر خوان لطفش کن نظر

تا نشیند بر سرت الطاف این گنج هما

روز میلادش بخوان آوای شاد عاشقی   

تا بگیرد دست تو مولای هر شاه و گدا

گوش دل را برگشا تا بشنوی هر گوشه ای 

گشته بر پا از قدومش از جمادی هم، نوا

دست خود بالا کن و بر دامن مولا بزن          

تا که آزادت کند از بند ابلیس هوا

با بقیع خاطرت هر لحظه ای همدم شوم

تا بخوانم از ته دل یا حبیبی باقرا